De buisjes

We gingen vroeg weg. Niene was nog steeds ziek. 40 graden toen ze wakker werd... Dus zetpil erin en hup naar mijn moeder. 

Wij door naar het ziekenhuis. Ruud kon gelukkig mee. 

Elin werd geroepen, ik ging met haar mee. Uitkleden en voorbereiden. Ik had gezegd dat ze zo naar de slaapdokter ging en dat ik mee ging met haar. 

Toen we de OK binnen liepen waren er een stuk of 5 mensen in blauwe pakjes. Elin vond het wel eng en kroop zo ongeveer in me. Samen op de stoel gaan zitten en ze kreeg het kapje voor. Ze deed het echt zo goed! Vond het nog leuk ook!

Toen viel ze in slaap. Ik moest weg, maar nog geen 5 minuten later werd ik alweer geroepen. Ze sliep nog steeds en toen ze na een paar minuten wakker werd stuiterde ze het hele bed op en neer. Ze ging zitten, liggen van links naar rechts. Typisch Elin. Maar normaal blijft ze zitten en is ze wakker, nu door het roesje viel ze steeds weer half in slaap waardoor ze dus omviel. Er kwam een verpleegster bij staan die haar tegen hield aan de ene kant van het bed en ik de andere kant. 

Na ongeveer 10 minuten mocht ze al naar boven, naar de kinderafdeling. Daar kreeg ze drinken en een ijsje. Daarna heerlijk de hele boel onder gespuugd. Tja, misschien was een beschuitje net zo goed geweest... 

Om 8.00 geholpen en om 10.30 al weer thuis. Al met al viel het mee. 

Toen we in de auto zaten op weg naar huis vroeg Elin nog wanneer we nou naar de slaapdokter gingen. Ze snapte er niet zoveel van, waarom gingen we alweer naar huis toe? We hadden de dokter nog niet gezien.... 

Gelukkig niet veel van meegekregen dus.